Etiketler

Bugüne kadar sizlere hiç sormadığım bir soruyu sormak istiyorum. Soru şu; ‘Sizin değer listenizde etikete önem vermek var mı?’ Tabii ki yanıtınızı duyamıyorum… Ama eminim ki benim bu sorumdan sonra tanıdıklarınız arasında bir değerlendirme yapacaksınız…

Geçtiğimiz günlerde tanıdığım bir emlakçı şöyle diyordu

“Bir kadın evini satmak için önce kendince bir çare bulmuş. Bir teneke parçasına “Bu ev satılıktır” yazdırıp evin yakınındaki bir ağaca asmış. Üzerinden aylar hatta bir yılı aşkın bir süre geçmiş. “Bu ev satılıktır yazısının üzeri iyice toz tutmuş ve neredeyse okunamayacak bir hale gelmiş.

Tabelayı görenler uzun süre satılamadığını anlar ve evin değerinden şüphe eder diyerek kendisini uyardım ve o tabelayı kaldırmasını istedim ancak, kendisini ikna edemedim. Belli ki o tabela evin bir parçası haline gelmiş” dedi.

**

Bir anne evinin giriş kapısının yanında bulunan masanın üzerine, eve girmeyenler dışarıdan görsün diye kızının okuldan aldığı teşekkür belgesini yerleştirmiş. Aradan yıllar geçiyor. Çocuk haylaz biri olup çıksa da, o belge hep yerini koruyor.

**

Geçenlerde bir tanıdığım anlatıyordu; Bir arkadaşı siyasetçilerin bir davetine katılmış ve o gün giydiği elbisesinin yakasına o siyasetçinin resmini iğnelemiş. Görmeyenler, duymayanlar için köy, kasaba markete ve manava giderken hep o elbiseyi giyiyormuş. Eh ne diyelim sürecin bu aşaması onu bir adım daha ileri götürecek galiba.
**

Hani etiket meraklıları vardır ya. Kendisine aldığı eşyanın kutularını herkesin görebilecekleri yere koyarlar. Aslında bu önceden planlanmış davranıştır. Nedeni bir markanın çok özel nitelikleri olduğunu düşünmelerindendir. Geniş anlamda düşünemeyen bu insanların inandırma algılamaları ise zayıftır.

**

Belediye otobüsünde giderken gözüme üzerine mavi yazıyla yazılmış sarı afişler takılır. O afişte “Aracımız dezenfekte edilmektedir” yazar. Geçtiğimiz yıl domuz gribine karşı alınan bir önlemdi bu. Bugün kâğıt afişin üzeri kir tutmuş olsa da yazının değeri galiba önemini koruyor. 

Aslında hepimiz asıl değerini çoktan yitirmiş ya da artık o değeri sembolize etmeyen hedeflere kilitlenmiş insanları böylece tanıyoruz.

**

Vazgeçilmeyen sözlü etiketler vardır bilir misiniz? Onlar, olduklarından farklı görünmeye çalışan insanlardır. Onlar, karşısındakine çeşitli palavralara anlatarak hep atıp tutuğunu sanırlar. Onlar yıllarca hiç eskimeyen bu etiketle her gün bir başka amaca nişan alırlar. Ve kendilerini ancak böyle teselli ederler. 

Boş hayalin peşinden koşup harcandığını bilmezler. Dolayısıyla gerçekten, gerçekçilikten hoşlanmazlar bunlar. Ve sonunda bunlar duraksamaya başlarlar. Hani derler ya insanlar fiziksel ölümlerden çok, ruhsal ölümlerle sona ererler.