İSTİKAMET VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK KAVRAMI

Sürekli önümüze yeni kavramlar ve bunlara bağlı anlayışlar getiriliyor ve köklerinden, medeniyet değerlerinden kopmuş bizler bu kavramlar peşinde koşup duruyoruz.

Kendi köklerimize ve medeniyet değerlerimize ait olmayan bu koşuşturma her seferinde bizleri daha da bir açmaza daha da bir çıkmaza sokuyor, stres bataklığına çekip duruyor.

Sunulan bu kavramlar içerik olarak iyi dursa bile yine bizim temel inanış değerlerimizden biri olan ameller niyetlere göredir düsturu gereği batıl kaynaklı bu kavramlar belli bir kalite ve mantalite sağlasalar da insanı mutlu etmeye yetmiyorlar.

Çünkü o kavramlar insanı bir meta ve tüketim argümanı olarak gören medeniyet anlayışının yaklaşımlarını üzerlerinde barındırıyorlar.

Temel paradigmalarını kıtlık ve yokluk üzerine kurup bunu kendi tabirleri ile doğanın üzerine atarak baştan formülü yanlış kuruyorlar. Kıtlık ve yokluğun sebebi olarak kendilerine ait aşağılık hırsları, süfli emelleri ve kör olasıca egolarını hiç dikkate almıyorlar.

Ekonomi ekoloji ve toplum bileşenleri üzerine kurulan sürdürülebilirlik kavramı toplam kalite yönetimi entegre yönetim şekline dönüşmesi ile birlikte çokça duyduğumuz bir şey olmaya başladı.

“Öyle ise emrolunduğun gibi dosdoğru ol. Beraberindeki tövbe edenler de dosdoğru olsunlar. Hak ve adalet ölçülerini aşmayın. Şüphesiz O, yaptıklarınızı hakkıyla görür.” Hud Suresi 112. Ayet.

İstikamet kavramı ise Peygamber efendimizi kocatan “emrolunduğun gibi dost doğru ol” emrini de içinde barındırdığından mıdır nedir pek işimize gelmedi!

Çünkü bizler sorumluluk almayı ve çalışmayı pek sevmiyoruz. İş yapıyoruz ama dostlar alışverişte görsün diye, çalışıyoruz ama günü kurtarmayı sevdiğimiz için. Bizler üretmeyi ve buluşu değil taklit etmeyi seviyoruz. Okumak ve düşünmek te sevmediğimiz şeylerden maalesef.
Bu tembellik ve miskinlik takva oluşumuzdan da değil, dünyayı sevmediğimizden hiç değil, basbayağı pespayelikten, okumamaktan ve akledememekten kaynaklanıyor.
Biz karanlıkta elimizdeki feneri yakmak yerine, paslı elektrik direğinin yanan lambasının etrafında kaybolan anahtarımızı arayıp duruyoruz. Direk etrafında bu dönüşümüzü de iş yapmak zannediyor, bulamadıkça ümitsizlik ve bezginlikle direğe yaslanıp dinleniyoruz.
Oysa istikamet kavramı onların bahsettiği; kaliteyi, sürdürülebilir olmayı, süreç yaklaşımını, sistem yaklaşımını, liderlik anlayışını, gerçeklere dayalı karar vermeyi, insan odaklı olmayı da içinde barındırmakla kalmayıp hüküm sahibi olan Yüce Yaratıcının himaye ve gözetimine tevdi etmektedir.
Biz bırak istikamet kavramını iki günü müsavi olan aldanmıştır kavramını kavrayabilsek o kadar para verip o kadar danışman tutup reklam olsun diye dünyalarca para harcayıp belge almak için uğraşmaz idik.
“Emrolunduğun gibi dost doğru ol” zaten süreklilik içeren bir emir! İstikamet yolunun sınırları hak ve adalet ile çizilmiş. Beraberindekiler denilerek toplum işin içine katılmış,İzlenildiğimiz de hatırlatılmış! Başka çıkar yol yok, biz hala çıkış yolu aramakla vakit kaybediyoruz.
Merhum Mehmet Akif Ersoy Hicr Suresi 56. Ayet meali için yazdığı şiirinde dediği gibi:
Allah’a dayan, sa’ye sarıl, hikmete râm ol…
Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol.