Bir engelli gözüyle… Engelli hayatlar

Esenler’in sevilen simalarından fiziksel engelli müzisyeni Mustafa Uğurgaymış ile 3 Aralık Dünya Engelliler Günü münasebetiyle bir röportaj yaptık. Engelliler olarak yaşadıkları sıkıntıları, toplumdan, ve devletten beklentilerini dinledik. Tüm engellilerin 3 Aralık Dünya Engelliler gününü kutlayarak sözlerine başlayan Mustafa Uğurgaymış ile yaptığımız söyleşiyi sizlere sunuyoruz.

Engelli olmak nasıl bir duygu kısaca bahsedebilir misiniz?

30 yılı aşkındır Esenlerliyim. Engelliyi anlayabilmeniz için empati kurmanız lazım. Empati kurduğumuz zaman, bir engelliyi nasıl anlayabiliriz? Fiziksel ya da psikolojik olarak toplumumuzda engelli nasıl tanımlanır? Engelli dediğimiz zaman toplumun gözünde; para toplarsın, para verirsin. Böylece maalesef toplumumuz engelli vatandaşlara ikinci, üçüncü sınıf insan muamelesi  gösteriyorlar. Bu tamamen yanlış bir olay. İslam’a da, insanlığa da aykırı bir hareket.

Dün, bugün neredeyse hemen her gün görüyorum… Kanserli hastalara, ya da engellilere yardım toplamak adına dergi, gazete satıyorlar, abone yapıyor v.s.  Beş lira, on lira istiyorlar…. Bu da yanlış…. Bu dernekler kim? Bu dernekler neye hizmet ediyorlar? Bu dernekler, kuruluşlar kim? Kimse bilmiyor.

Peki devletin engellilere bakışı nasıl?

Artık eski Türkiye yok

Türkiye cumhuriyeti artık eskisi gibi değil. Eskisi gibi değil derken… Başkomutanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan her yerde engellilerimize iş imkanı sağlıyor, sosyal politikalar değişti. Engellilere tanınan imkanlar genişledi. Engellilerimize yardım edilebilir.

Elbette yardım edilecek ama bu şekilde değil. Dilenci statüsünde yardım olmaz. Bu tür engelli derneklerinin; valilerimiz, kaymakamlarımız ya da belediyelerimiz tarafından denetlenmesi gerekiyor. Bu derneklerden birinin başkanı ben bile olsam denetlenmesini isterim. Tüm bu paraların nereye gittiğinin bilinmesi gerekiyor. Esnafları, evleri kapı kapı gezip engelliye yardım istemek doğru değildir, biz bu değiliz.

Toplumda var olan yanlış engelli algısı nasıl değişecek?

Toplumun bakış açısından rahatsızız

Bugün ben kendi kendimi nasıl yetiştirdim? Ve nasıl insanlar, toplum beni seviyor. Bu şekilde azimli ve istikrarlı gidiyoruz. Ben kendim; müzisyenim, sanatçıyım. Toplumunun her kesiminden, dernekler, sivil toplum kuruluşlarının tümü beni severler ve sevdirirler.

Dürüstlük, tevazu, hoşgörü ve iyi niyet. En başta edep, sonra ibadet.. Eğer biz, insanların içinde bir benek gibi geziyorsak, bu bizim asaletimizden ve vatanımızı sevdiğimizdendir. Ama her şeyden önce beni burkan tek bir şey var, o da toplumun içinde ikinci, üçüncü, dördüncü sınıf vatandaş olmaktan bıktık. Bunun devletle hiçbir alakası yok. Devletimizin bütün birimleri o kadar iyiler ki, anlatamam..

Sizin şikayetiniz devletten ziyade millete mi? Yani toplumsal algıya mı?

Bazılarının beyninde engel var

Öyle söylemek de doğru olmaz. Toplumumuzun hepsinde engelli algısı aynı değil. Bazılarının beyinlerinde engel var. Devletimiz hem engellilere yönelik yeni hizmetler geliştiriyor, hem de toplumdaki engelli algısını yıkmaya dönük çalışmalar yapıyor.

Eski Esenler Kaymakamı, şimdiki Batman Valisi Sayın Hulusi  Şahin’i ben kendim ziyarete gittim. Neden ziyarete gittim? Çünkü adam vefa sahibi. Çünkü adam beni sevmiş. Adamın veda yemeğine gittik. Beni öyle bir sardı ki benim öz abim beni öyle sarmamıştır.

Bu devletin sıcaklığı, devletin büyüklüğüdür.  Eskiden böyle bir şey yoktu. Şimdi bakıyorsun hiçbir vasıf yok, ego tavanlarda. Seni beğenmeyen, hor gören kişiler var. Bir mağazaya giriyorsun, fütursuz bir şekilde mağazanın müdürü seni rahat bir şekilde kovabiliyor. Hiçbir suçun, hiçbir günahın yok. Veya engellilerimiz şiddete maruz kalıyor.

Bu cezalar yani suçun iyisi, kötüsü, ufağı, büyüğü olmaz. Suç suçsa, suçlu cezasını çekmesi lazım. Engelli kendini savunamaz. Kar yağdığı zaman, kar bize engel oluyorsa, kara kış geldi, dışarı çıkmayın kayarsınız diyorlar. İşte engel de budur zaten. Biz artık 2020 yılına geldik. Bazı şeyleri Sivil Toplum Kuruluşları olarak el atıp toptan düzeltmemiz lazım. Devletimize de, milletimize de büyük işler düşüyor.

Elimizi hep birlikte taşın altına koyacağız. İnsana, hayvana, kadına, engelliye şiddete hayır diyorum. Şiddet yok. Şiddet, kesinlikle ve kesinlikle ne kültürümüze, ne Müslümanlığımıza, ne de medeniyetimize yakışır. Şiddet yok, gülümsemek, sevmek, saymak var. Şiddet uygulayan kişilerin lütfen ve lütfen cezaları arttırmamız lazım, arttıracağız. Adalet Bakanımıza buradan sesleniyorum cezalar arttırılsın.

Özellikle engelliler ile alakalı. Bugün bu bastonla gezmek kolay değil. Bugün bu şartlar altında normal sağlıklı insanlar hayatlarını zor idame ettiriyorsa, Allah bizim yardımcımız olsun. Zor…. Engelli olmak zor. Allah bütün engellilerimize şifa versin. İbrahim Tatlıses, Türkiye’nin imparatoruydu. Ne oldu? Allah şifa versin. Bir kurşun ile hayatı bitti.

Demek ki neymiş insan ne oldum demeyecek, ne olacağım diyecek? Ben Esenler Belediye Başkan’ından aldığım tevazuyu, iyi niyeti, Valilerden, Savcılardan, ülkemin devlet yöneticilerinden aldığım sevgiyi, saygıyı, hürmeti ben hiçbir yerde almıyorum. Bugün metroda engelli asansörü yapılmış.  Engellilerden çok vatandaş kullanıyor.

Size karşı takınılan tavırda devlet ile millet farkını yaşadığınız örneklerle anlatabilir misiniz?

Vali ayakta karşılıyor, mağaza müdürü kovuyor

Her şeyi devletten beklememek lazım. Bugün sen iyi niyetlisin, iyi niyetle, hoşgörüyle gidiyorsun. Herkesi kendin gibi zannediyorsun ama bazı insanlarda yüksek ego var.  Bunu bir türlü aşamayan insanlar var.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Valisi ‘’Mustafa senin altın gibi kalbin var’’ diyor sayın Hulusi Şahin. Bakıyorsun, Esenler’de bir mağazasının müdürü seni dükkânından kovuyor. “Sen benim dükkânıma zarar verdin.

Senin verdiğin ürün bizim elimizde kalacak. Bir daha bu dükkâna uğrama, girme’’ diyerek engelliyi rahatça kovabiliyor.  Burada ne var? Burada herkes her şey olabilir ama herkes gönül adamı olamaz. Ben müşteriyim, müşteri velinimettir.

Ben onda suç bulmuyorum. Ben onu oraya müdür yapanlarda suç buluyorum ve hakkımı da helal etmiyorum. Bu dünyada da, ahirette de Peygamber efendimizin huzurunda, mahşer gününde iki elim iki yakalarında olacak. Benim psikolojim bozuldu. Ben bu ülkenin, bu devletin, bu bayrağın altında yaşayan engelli bir vatandaşıyım.

Müşteri olmak, malzeme almak, tüketici olmak suç mu? Hayır değil. Burada kraldan çok kralcılık oynayan var. Bugün sayın savcıma gidiyorum diyorum ki. “Sayın savcım merhaba. Diyor ki, “Merhaba Mustafa bey biz sizin için buradayız”. Bugün Kaymakam beye gidiyorum diyor ki “Burası devlet kapısıdır. Biz sizin için buradayız. Siz varsanız biz varız, siz yoksanız biz yokuz’’. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin, valisinin yanına gidiyorsun ayağa kalkıyor saygıdan dolayı. Diyor ki “Biz sizin için buradayız”.

Son olarak bir mesajınız var mı?

Bu vesile ile 3 Aralık Engelliler gününüz bu topluma, bu devlete, bu millete güzellikler getirsin. Mevlâm birliğimizi, dirliğimizi bozmasın. Allah-u Teâla iki cihanda bizleri muvaffak eylesin, şehitlerimize rahmet eylesin. Gazilerimize de şifalar diliyorum. 3 Aralık Engelliler Günümüz kutlu olsun. Allah-u Teâla mübarek eylesin. Tüm emeği geçenlere teşekkür ediyorum. Buradan Sayın Belediye Başkanıma da teşekkür ediyorum. Kaymakamımıza da teşekkür ediyoruz. 81 İlin Valilerine de teşekkür ediyoruz. Allah-u Teâla bu ülkeyi devletsiz bırakmasın. Bizleri de anasız, babasız, sahipsiz bırakmasın.