Hayal kırıklığı

Her insanın kişilik yapısı farklı olduğuna göre; olaylardan, hayatta yaşadıklarından ve içinde bulundukları durumdan etkilenme dereceleri de elbette ki farklıdır. Kimileri yaptıkları işin kişiliklerine uymadığından depresyona girerken, kimileri de bu durumu hayal kırıklıklarıyla atlatabiliyor.

Hele de genç yaşta hayal kırıklığını ve umduğunu bulamama durumu, asla yaşanması istenen bir durum değil.

Hele hele yaşanan hayal kırıklığı, ‘ateşten bir gömlek giymek’ gibi zor bir görev ise ki, bu kırıklığın insanın iç dünyasını zedelemediğini düşünmek elbette yanlış olur.

Malum hayal kırıklığı, en genel anlamı ile kişinin umut ettiklerini bulamaması ve beklentilerine yanıt alamaması durumudur. Dolayısıyla insanlar doğal olarak, yaşamlarının bazı dönemlerinde hayal kırıklıkları ile karşılaşırlar.

Örneğin;
29 Mart 2009 yerel seçimleri döneminde partimin beni aday göstermemesi nedeniyle hayal kırıklığına uğramıştım. Yukarıda izah ettiğim gibi benim yaşadığım da insan olmanın getirdiği doğal bir süreçtir.

Oysa ki;
Hiç birimiz mükemmel değiliz ve hatalar yapabiliriz. Yaptığımız hataların sonucunda da hayal kırıklığına uğrayabilir, umduğumuzu da bulmayabiliriz.

Ancak insan, hayatının en önemli kararını doğru verdiğini zannederken, hayal kırıklığına uğradığında toparlanması da doğal olarak zor olabildiği de bir gerçektir.

Konumuz hayal kırıklığı olduğuna göre, burada son günlerde aldığım bazı duyumlardan edindiğim bilgileri siz okurlarımla paylaşmak istiyorum:

Esenler Belediye Başkanı Sayın M. Teyfik Göksu’nun, halkımıza birçok şeyler vaat etmesi ve bu yönde bilerek veya bilmeyerek çıtayı yüksek tutması nedeniyle, önümüzdeki günlerde verilen vaatlerin yerine getirilemeyeceği endişesi taşıdığı ve bu yüzden de canının bir hayli sıkkın olduğu yönündedir

Durum gerçekten böyle ise eğer;

Sayın Başkana benim tavsiyem önce şöyle rahat bir nefes alarak, başta kendisine karşı hoşgörülü olmayı kabullenmesidir.

Ardından da hemen her fırsatta bir takım vaatler sıralamak yerine, “Ben nasıl böyle bir yanlış yaptım da başımı ağrıttım” diyerek kendini suçlayacağına, bir an önce kendini toparlaması en uygun olabilecek davranıştır.

Burada asıl olan ise “neden?” sorusunun cevabıdır ki bu da çok önemlidir. Çünkü cevabı bulabilirse, bundan sonraki seçimi ve kararları, çok büyük bir olasılıkla doğru olacaktır.

Hayal kırıklığına uğrayıp ilk şaşkınlığı üzerimizden attıktan sonra hiç vakit kaybetmeden harekete geçmek gerekiyor. “Neden hayal kırıklığına uğradım, ne umarak ne buldum ve bundan sonra ne yapmalıyım?” sorusu kendimize soracağımız en iyi sorulardan biridir.

Kendimize daima şans tanımalıyız. Çünkü hayatta hayal kırıklığına uğramak da var. Önemli olan bu hayal kırıklığını kolay atlatabilmektir. Yoksa sonuç depresyon olabilir.

Bilinmeyenler:

‘Bilmediğin yerlerde gezmek ve seni tanımayan halk ile aranda soğuk rüzgârlar esebilir.
İlk başlarda esmeyen rüzgâr, sana ayak uyduramayan zaman ve koşullar, senin için uçmayan kuşlar bir deprem gibi sarsar insanın yüreğini.

Bir nehirde taşların üzerinden süzülen suyun içindeki balıklar selam vermez sana ve şelaleden uzanan suyun süzülerek düştüğü yerdir bilinmeyenler…

Sisli havalarda ağaçların arasında dolaşırsın kurumuş yaprakların hışırtıları eşlik eder sana ve uzakta birini görürsün ama ulaşman imkânsızdır…

Umutların hayallere dönüşmesi somut kalır ve düşler ellerinin arasından uçup gider…

Her zaman her istediğimiz olmuyor. Elde ettiğimizi zannettiğimiz güç ve makam bazen başımızı ağrıtabiliyor.

Bu yükü taşıyabilenler, ikisinden birini yapabilenler depresyondan yırtıp durgun bir hayata geçiş yaparlar.

Zaten düşünmek lazım bazen, hayal kırıklıklarıyla “dolu” bir hayat mı, gerçeklerle “bos” bir vakit öldürme mi?

Ne kadar olumlu düşünsek de gerçek ortada ama bin bir özenle kurduğunuz ya da aklımızın kösesinden gecen öylesine bir hayalin bile katlanıp size iade edildiğini görmek bomboş gerçekleri seçtirebilir bazen insana.

Tüm hayallerimizin gerçekleşmesi dileği ile hoşça kalın…