KENDİ KARARINI VEREMEYEN NESİL YETİŞTİRMEK

Karar vermek; karar seçenekleri arasından birini seçmek, kaynak kullanım önceliklerini belirlemek ve risk almak demektir.

Karar verme çatışma, yarışma ve rekabet koşullarını, belirlilik, belirsizlik ve risk durumlarını ve değişik karar modellerini ortaya çıkartır.

Doğru karar verebilmek için; doğru zamanlama, doğru kaynak, doğru bilgi, doğru nitelik ve doğru yönteme ihtiyaç vardır. Eğri cetvelden doğru çizgi çıkmaz.

Kendi olamayanlar kendi kararlarını veremez! Hayatında kendi kararını kendin veremiyor isen o hayatın ne kadar sana ait olduğunu sorgulanman daha doğrusu senin bir hayatın var mı sorusuna cevap araman gerekir.

Kendi olmak için de kendi bilgi ve görüş sahibi olacak eğitime haiz olmalı, bu bilgi ve görüşlerden şüphe etmemeli, farklı olup farklı karalar verebileceğini bilmeli, yanlışı ancak iş yapanlar yapar, yanlışları için pişman olup özür dileme erdemine ve kendini düzelteme azmine haiz olmalıdır.

Kendi kararını veremeyen nesil yetişmesi birey ve ülke olarak istenecek bir şey olmayıp, dış güç ve mihrakların istek ve emelidir.
Kendi kararını veremeyen nesil yetiştirme oldukça uzun bir süredir stratejik bir plan olarak devam etmektedir. Eğitim sistemimiz ile başlayıp, aile yapımızın bozulmaya çalışması ve modern çağın hızla gelişen teknolojisi ile yeni hastalığı olan, internet ve buna bağlı oyunlar ve programlar ile devam etmektedir.

Çocuklarımız artık elinde internet erişimi sağlayan telefon, pad, mac vb. aletler olmadan sofraya oturmuyor, onlar haricinde, kişiler ile iletişim kuramıyor. İnternet kullanım yaşı, altı yaş seviyesine kadar inmiş durumdadır.

Gençler gittikçe toplumdan uzaklaşıyor, internet bağlantılı araçlar ve uygulamalar ile kendi kendine yeteceğini zannediyor, ulaşımı kesilince bunalıma giriyor. İnternette geçirilen sürenin artması ile birlikte çocuklar ve gençler günlük rutin işler için ayırdıkları zamandan çalmaktadır. Zaman algısının bozulması ile sosyal iletişimlerinde zayıflama, özgüven eksikliği ve buna bağlı olarak toplumdan uzaklaşma başlar.

Toplumdan uzaklaşma ve kopma devletten ve ülkeden kopuşu getirmektedir. Oyunlar uluslararası şebekelerce kurgulandığından vatan ve millet aidiyetini koparmaya yönelik olup, hümanizm gibi güzel kelimeler altında tek dünya vatandaşlığı gibi global emperyalizme hizmet içermektedir.

Bununla birlikte, toplumun yaşı kemale erenlerinde de karar verme süreci; günü kurtarmaya, oldu bittiye getirmeye ve hallederiz Hülya pozlarına feda edilmektedir.

İş hayatında karar adı ile birbirini takip eden alışılagelmiş yanlışlar silsilesi ile bereket ve huzur ortadan kalkmaktadır. Kararsızlıklar israfa yol açmaktadır. Her işe başlar iken önce plan program ve yol haritasını belirleme kararlılığını sergileyelim.

Kararsızlık hata yapmaktan daha kötüdür bilinci ile aklı selim karalar vermekten kaçınmayalım. Karar vere vere doğrularımızın artacağına emin olalım. Yanlışta ısrarın sağlıklı bir karar olmadığını da unutmayalım.

Üretmeden tüketme ve teknolojiye bağımlı hale gelme durumumuz karar veremeyen nesilleri ortaya çıkarmaktadır, hazırcılıktan vazgeçelim.