Zenginlik mutluluk getirir mi?

Her insan mutlu olmaya eğilimli bir yapıyla doğar. İnsanoğlu mutluluğu ararken önemli bir öncelikle hareket eder. Bu da sevgi ve sonsuz doğruları arama güdüsüdür. Tarihte birçok filozof mutluluğu arama güdüsüyle ilgilenmiştir. Ortaya çıkan sonuçta ise mutluluğu yakalamanın asil bir hedef olduğu görülmüştür.

Oysa bu görüş günümüz dünyasında bencillik olarak yorumlanmaktadır. Düşünün bir uçak aldınız ya da bir apartman, belki de bir şirket kurdunuz. Yine mutlu olamıyorsunuz. Bu bencil doyumsuz duygunuz, sizi mutlu etmiyor.

İşte bu kavram az ya da çok, anlık mutluluklar için kısa dönemli bir çırpınış gibidir. Mutluluk duygusu daha değerli ve daha kapsamlı arzulanan bir amaçtır. Mutlu insanlar neşeli, hayattan zevk almasını bilen insanlardır.

Bu sadece benim kişisel düşüncem değil. Uluslar arası sosyologlardan oluşan bir gurup, “Dünya değerleri” adlı bir çalışmalarında aynı sonuca varmışlardır.

Hatırlayalım bir vatandaşımıza dört yıl önce dört trilyon çıkmıştı. Sanırım üç hafta önce intihar etti. Bu hazin sonu medyadan birçok insan duymuştur.

Dünya değerler araştırması aniden zengin olan kişilerin (örneğin piyangodan trilyon kazanan kişi gibi) birkaç ay büyük mutluluk yaşadığını, fakat gelecek on yıla bakıldığında mutluluğun sürekli olmadığını saptamışlar. Düşünün Amerika gibi bir ülkede bile zenginlerin mutlu olmadığı sonucuna varılmıştır.

O halde kim mutlu?

Sosyal olarak aktif kişiler, insan ilişkilerinde daha başarılı olanlar, mutlu olmaya fazla eğilimlidirler.

Eğer kişi yoksulluk sınırında değilse, o halde ekonomik durumun mutlulukla bağlantısı yok denecek kadar azdır.

Mutlu olmanın yolu önce kişinin içinde gerçekleşir. Sonra bu olgu dışa yansır. Mutlu insanlar yaptıkları başarılardan güven duyar, motive olur. İnsana şevk ve enerji verir.

İnsan kendine sormalı, “beni kontrol eden değerler nelerdir?”

Eğer paraysa yanıt şu olur. Para yalnızca bir ‘Araç’tır. Bir alış veriş aracı. Ne yazık ki insanlar genellikle araç değerleri kovalamakla öğle meşgul ki, gerçek istekleri olan sonuç değerleri elde edemiyorlar.

Sevgi, izlememiz gereken ‘Sonuç’ değerdir. Yani kavuşmak istediğiniz duygusal durum. Bir atasözü var bilir misiniz? “Alçak ruhlu olanlar para arar. Yüksek ruhlu olanlar mutluluk arar.” diye. Mutluluk, çok derin değerler, duygular ister. Kendini paraya köle eden insan, araç değere koşuyor demektir.

Amacına ulaşabilir fakat ne yazık ki, hayatının isteğini elden kaçırır. Oda insanlığa olan sevgi ve mutluluktur. Şu atasözünü dikkate alsanız iyi olur.
“Birkaç şeyde devam ve kararlılık yoktur. Yaz bulutunun gölgesi, kötü kimselerin dostluğu, yalan haber, temelsiz bina ve bol para.”

Paranın getirdiği duygusal iniş ve çıkışların arasında küçük tümsekler vardır. İnsan bu tümseklere çarpar. O tümsekler aslında kişiyi uyarır, ortalarda bir yerde ol diye!…
Yoksa hiç beklemediğiniz bir anda, asırlık dengeniz bozulursa; duygusal cehaletin bedeli ağır ödenir.